JOP en de Utrechtse Kabouter

Wanneer ik op kantoor zit te werken en net zoals nu even mijn blik over mijn scherm richting de muur richt, dan kijk ik recht tegen het grijnzende gezicht aan van de Utrechtse Kabouter.  De KBTR die zijn arm om onze eigen mascotte JOP heen slaat. Hoe komt een origineel doek van de in mysterie gehulde “Banksy van Utrecht” bij ons aan de muur? Het is een vraag die we wel vaker krijgen. Een vraag die alleen beantwoord kan worden door het volgende verhaal…

“Wow, onze KBTR website is opgenomen op Wikipedia”
Ik hoor het mezelf zeggen terwijl ik het eigenlijk eerst nog een keer wilde checken voordat ik het uitsprak.

Documentaire over de Utrechtse kabouter

Het zal ergens begin 2011 geweest zijn. Op TV werd een documentaire vertoond over graffiti figuur de Utrechtse Kabouter. Die Utrechtse Kabouter, ofwel KBTR, daar zagen we wel potentie in als sterk merk. We checkten snel of de domeinnaam kbtr.nl nog vrij was en lichtelijk verbaasd zagen we dat dit het geval was…

Kbtr.nl

Een week later hadden we een website en blog opgetuigd waarop we artikelen publiceerden over de Utrechtse Kabouter. We gingen een dag lang gewapend met fotocamera de stad in – op kabouterjacht. We schoten foto’s van ieder kabouter die we op beeld konden vangen. Een soort old school versie van pokémons vangen. De foto’s gebruikten we om een mooie fotogalerij samen te stellen.

Uiteraard hielden we Google Analytics in de gaten. We zagen de bezoekersaantallen groeien. Eerst vooral via Google en via Facebook. Een paar weken later kregen de bezoekersaantallen een extra boost doordat de site opgenomen werd op de Wikipedia pagina van de Utrechtse kabouter.
Op de achtergrond hadden we een webshop gemaakt waarin we KBTR merchandise wilden verkopen. Want wie wilde er nou niet graag rondlopen in een prachtig t-shirt met daarop een afbeelding van Utrecht’s #1 graffiti icoon?

Uiteindelijk besloten we om de shop niet live te zetten.Het voelde niet goed om over de rug van een – weliswaar onvangbare –  graffiti artiest geld te gaan verdienen. Kunst blijft kunst. En dat hoort in eerste instantie toe aan de kunstenaar.

Al het werk voor niets?

Zo zou je het kunnen zien. Wij zagen dat anders. Voor ons was het vooral een mooi project om van te leren. We leerden nog meer bij over hoog scoren in Google en het opbouwen van bereik via social media. Ervaringen die we meenamen naar andere projecten, terwijl het KBTR project steeds meer naar de achtergrond verdween…

Totdat we uit het niets opeens een mysterieus mailtje kregen van iemand die aangaf de Utrechtse Kabouter te vertegenwoordigen. Omdat graffiti volgens de wet illegaal is, was het logisch dat de echte KBTR voorzichtig was. Maar het contact was gelegd. Enkele jaren na het bekijken van de documentaire op TV over de mysterieuze Utrechtse kabouter probeerde de kabouter himself met ons in contact te komen.

Wij kregen van de de vraag of wij de domeinnaan over wilden dragen aan de echte KBTR. Na kort overleg besloten we om de gevangen kabouter weer vrij te laten in het bos. We deden afstand van de domeinnaam.

Een mysterieus bezoek

Enige dagen later gaat de bel. Ik zit te werken op dezelfde plek als nu en mijn blik schiet onwillekeurig over mijn scherm heen naar de muur. Ik loop naar de intercom en vraag wie er voor de ingang staat.

Aan de andere kant van de lijn hoor ik een vage, krakende stem die zichzelf bekend maakt. Het klinkt als ene ‘Gabe Beter’. Niet echt een gangbare naam, lijkt me. Maargoed, m’n interesse is gewekt. Ik loop naar beneden en ik zie twee mannen voor de ingang staan. Ze hebben een dun, vierkant pakket bij zich. Ik open de deur en één van de mannen meldt dat ze in naam van KBTR komen. Het kwartje valt. Na al onze pogingen om de onvangbare Utrechtse kabouter te vangen is hij nu hier. Samen met onze mascotte Jop houdt hij ons gezelschap en tovert hij dagelijks weer een lach op ons gezicht.