“Hoe laat je de pionier die in je zit los?” Die vraag kwam de laatste tijd steeds weer in me op. Als ondernemer pionier ik graag. Test graag nieuwe wateren. In een vorig leven was ik waarschijnlijk een ontdekkingsreiziger. Iemand die als verkenner naar gebieden reisde om vervolgens weer terug te keren om te vertellen wat ik daar had gezien en wat er mogelijk is als je ook jouw innerlijke pionier omarmt.
Want die pionier die in me zat heeft lang gevangen gezeten. Dat begon al op school, waar je binnen de lijntjes moet kleuren. In de overtuiging om bepaalde studies te moeten doen om aan bepaalde verwachtingen te voldoen. Om een bepaalde status te bereiken om aan de roep van je ego te voldoen. In retroperspectief allemaal geometrische afscheidingen die ik om mezelf heen plaatste die verstikkend werkten.
Alsof we in slaap waren gesust en nu opeens met een harde dreun werden geactiveerd.
Hebben we in deze tijd meer pioniers nodig?
Maar gaandeweg begon ik me te beseffen dat we meer pioniers nodig hebben. De Corona-crisis was een enorm activatie moment voor mezelf, maar ook voor vele anderen. Je wil niet weten voor hoeveel mensen dat een trigger is geweest om een boek te schrijven, ontslag te nemen van hun baan in loondienst of andere keuzes te maken die anders wellicht niet gemaakt waren.
Alsof we in slaap waren gesust en nu opeens met een harde dreun werden geactiveerd.
Bij mezelf bracht dat de pionier die in me zat veel meer naar de voorgrond en vielen de puzzelstukjes steeds meer in elkaar. Vroeger dacht ik dat groei ging om cijfers en omzet. Toen dacht ik dat het ging om het ontwikkelen van een team en het bouwen van een bedrijf. Daarna zag ik in dat groei in de kern gaat om de enige constante (verandering) en dus: positieve transformatie.
Hebben we in een tijd waarin ons vermogen tot verandering, aanpassingsvermogen en zelfreflectie enorm op de proef wordt gesteld, het niet gewoon nodig om die innerlijke pionier weer de ruimte te geven?
Wanneer de geest eenmaal uit de fles is, kan hij er lastig maar weer ingestopt worden.
Samen ga je sneller én kom je verder
Waar ik jarenlang samen met m’n team vanaf een eilandje aan het werk was aan ons eigen ding geldde vaak: alleen ga je sneller, samen kom je verder. Maar sinds we minder focus op onszelf zijn gaan leggen en veel meer op een community en ecosysteem is die slogan steeds meer veranderd in: samen ga je sneller én kom je verder. Het duurt alleen even om de mensen te vinden die resoneren op dezelfde kernwaarden en visie.
Ik denk dat dit te maken heeft met het opzoeken van gelijkgestemden die elkaar op een dieper niveau begrijpen, zonder alles cognitief te snappen. Het deed me beseffen dat wanneer de geest eenmaal uit de fles is, hij er maar lastig weer in gestopt kan worden. Als je de pionier die in je zit eenmaal loslaat, dan wil die blijven bewegen, varen, vliegen.
En dat kan ten koste gaan van de structuren en de wereld die je voorheen kende. Dat voelt in eerste instantie vaag, onwennig, misschien zelfs een beetje eng. Maar op een gegeven moment denk je, “ja, hiervoor ben ik gemaakt.” En gooi je de trossen los. Met jou vele anderen. Je had elkaar alleen nog niet gevonden.
Als je dat ontdekt, dan merk je dat je samen sneller gaat én verder komt. Hoe dat precies werkt? Dat hoef je me niet eens te vragen, want ik heb (nog) geen idee. Gaan we de komende tijd ontdekken.
Zou het omarmen van dit niet-weten misschien juist de kracht zijn van een innerlijke pionier?
Wat denk jij?
—-
Mee pionieren? Check dan https://teamdavid.nu/marketing-revolutie/ en sluit je aan bij onze community. Vanuit de Marketing Revolutie bouwen we aan bewustzijn én oplossingen die bijdragen aan marketing in dienst van duurzame groei in het MKB.